A banda que versionara “My My, Hey Hey” volve da febre dunha viaxe que fora A grande evasión (2009). Trazan unha liña en que Os Resentidos ou a Psicofónica cómpren igual ca Badiou ou Manuel Antonio. Procuramos que fixesen sitio nesas letras que levan idea. Falan “da supervivencia, da vida, do amor, da morte, do sexo, do matrimonio, da rebeldía”, segundo escoitamos sampleado no comezo de Violentos anos dez (A Regueifa, 2011). Acaída autopoética e fío polo que decorre esta conversa. Supervivencia e rebeldía son canda eles dialéctica e acceso ao real.
ProTexta: Unha crítica d’A grande evasión, o seu anterior disco, dicía das súas letras que “teñen máis musicalidade elas nos anteriores traballos ca o propio son do grupo”. Como levan a etiqueta de “grupo de filólogos”?
Miguel Mosqueira: O noso grupo ten moito mérito porque, tocando bastante mal, podemos facer algún concerto e gravar discos que pasan por música. Coñecémonos en Filoloxía, non podemos dicir que non somos filólogos, pero non creo que teña que ver para facer as letras. O que se aprende alí non serve para case nada, e menos para ter un grupo de rock.
Samuel Solleiro: Máis ben ao contrario, creo que temos un grupo a pesar da filoloxía [risos]. Durante toda a época d’A grande evasión serían licenciados en Filoloxía a metade do grupo.
P.: Xa son todos filólogos?
Roi Vidal: Lois non, pero fixo un doutoramento en Teoría da literatura [risos].
Lois Carlín: Para poder entrar no grupo. Dicíanme: “se non fas o mestrado non che deixamos”.
M. M.: A outros músicos dálles igual o coidado das letras, preocúpanse máis pola música e chámalles a atención que cando gravamos atendamos máis se cadra a unha palabra cá afinación. Temos máis recursos lingüísticos ou literarios ca musicais.
R. V.: Máis ca o de grupo de filólogos poderiamos aceptar que somos xente interesada pola lectura de textos poéticos, literarios. Temos adaptado poemas, algunhas letras eran moi literarias, sobre todo ao principio. Penso en “Afganistán canto”, que tiña versos fusilados de Manuel María.
S. S.: Pero unha cousa é ter un grupo de persoas ás que lles interesa a literatura e outra é a filoloxía, á fin e ao cabo a vertente máis reaccionaria dos estudos literarios. Incomódame bastante cada vez que vexo o de AE e os filólogos. Como todas as carreiras, é unha cuestión de trámite, burocrática. […]
Para continuar lendo:
Entrevista. ProTexta, revista de libros de TEMPOS Novos, 18. 2011
perfil: Martiño Noriega // crítica de Violentos anos dez: Teresa Cuíñas // fotos: Alba Viñas
antemeudia 